کاربرد دیگ بخار ، از مهمترین کاربردهای دیگ بخار در سیستم های تهویه مطبوع را می توان استفاده از بخار برای گرمایش ساختمان ، گرمایش و رطوبت زنی هوا در دستگاه هواساز ، تامین آب گرم مصرفی و استفاده از بخار به عنوان تامین انرژی اصلی در چیلرهای جذبی نام برد . همچنین در بیمارستانها از بخار جهت استریل وسایل ، کارهای آزمایشگاهی ، تجهیزات
کاربرد دیگ بخار ، از مهمترین کاربردهای دیگ بخار در سیستم های تهویه مطبوع را می توان استفاده از بخار برای گرمایش ساختمان ، گرمایش و رطوبت زنی هوا در دستگاه هواساز ، تامین آب گرم مصرفی و استفاده از بخار به عنوان تامین انرژی اصلی در چیلرهای جذبی نام برد . همچنین در بیمارستانها از بخار جهت استریل وسایل ، کارهای آزمایشگاهی ، تجهیزات
آشپزخانه ، رختشویخانه و غیره استفاده می شود . علت اصلی استفاده از دیگ بخار در تهویه مطبوع ظرفیت بالای بخار در انتقال انرژی گرمایی از دیگ بخار نقاط مختلف است . حرارت منتقل شونده به وسیله هر کیلوگرم بخار حدود 50 برابر حرارتی است که یک کیلوگرم آب در سیستم حرارت مرکزی با آب گرم منتقل می کند.
گرمایش ساختمان با بخار خروجی دیگ بخار می تواند به روش مستقیم و یا روش غیرمستقیم انجام شود . در روش مستقیم که بیشتر در ساختمان های صنعتی معمول است ، به عنوان یک سیال انتقال دهنده انرژی مستقیما وارد مبدل های حرارتی مانند یونیت هیتر ، کنوکنور ، فن کوئل و هواساز شده و گرمای خود را به فضای اتاق یا جریان هوای وارد شونده به اتاق می دهد. در روش غیرمستقیم که در بسیاری از ساختمان های بزرگ و بیمارستان ها به علت نیاز به تولید بخار از دیگ بخار برای چیلرهای جذبی یا تجهیزات دیگر استفاده می شود ، بخار مستقیما از دیگ بخار وارد وسایل پخش حرارت نشده بلکه آب گرم مورد نیاز آنها را تامین می کند. در این سیستم در هواساز می توان از بخار یا آب گرم تولید شده در مبدل ها استفاده کرد.
از مزایای مهم سیستم گرمایش مستقیم با بخار نسبت به سیستم آبگرم ، عدم نیاز به نیروی خارجی مانند پمپ برای جریان بخار در شبکه ، امکان استفاده در ساختمان های بلند بدون نیاز به ایجاد فشار اضافی وپمپاژ و توزیع دمای یکنواخت در سیستم وغیره می باشد . از معایب سیستم گرمایش مستقیم با بخار ، داغ شدن سطوح وسایل پخش
حرارت و امکان تولید صدای سوت در بعضی مقاطع مسیر عبور بخار ( بویژه در سیستم های فشار بالا ) می باشد . به علاوه ، به طور کلی سیستم های بخار بسیار پیچیده تر از سیستم های آب گرم بوده ونیاز به نگهداری واطلاعات تخصصی بیشتر دارند.
در سیستم های تهویه مطبوع برای تولید بخار معمولا از دیگ های فولادی استفاده می شود. دیگ های فولادی که می تواند فشارهای نسبتا بالا را تحمل کند به دو گروه تقسیم بندی می شوند: دیگ بخار که از داخل لوله های آنها گازهای داغ احتراقی عبور می کند و آب در خارج از لوله قراردارد . (شکل 1) و دیگ بخار که در داخل لوله های آنها آب و در خارج از لوله ها گازهای داغ حاصل از احتراق قرار می گیرد.
در تهویه مطبوع اغلب از دیگ بخار گروه دوم استفاده می شود . اجزاء مهم دیگ بخار معمولا عبارت است از : کوره یا محفظه احتراق ، لوله های عبور آب یا گازهای حاصل از احتراق ، مشعل ، پمپ آب تغذیه دیگ ، شیر یکطرفه آب تغذیه دیگ ، شیر تخلیه ، شیرهای اطمینان ، درب جلو ، شیر اصلی بخار ، آب نما ، شیر فشار شکن ، درب عقب ، فلنج دودکش ، تابلو برق ، شاسی ، جعبه دود جلو ، جعبه دود عقب و غیره .
بخار به شکل های مختلف تولید می شود : بخار اشباع بخاری است که در مجاورت آب تولید می شود ، بخار مرطوب بخاری است که با خود قطرات آب را حمل می کند ، بخار اشباع خشک بخاری است در دمای 155 درجه سانتیگراد که حاوی هیچ مقدار از قطرات آزاد آب نباشد.) این حالت ایده ال از بخار است که در عمل تقریبا وجود ندارد (بخار فوق گرم (سوپر هیت) بخاری است که بعد از ترک دیگ بخار مولد آن ، حرارت دیده باشد. بخار در فشارهای پایین دارای گرمای نهان بیشتری به حالت فشار بالاست .
بخار با فشار پایین تولید صدای کمتر کرده و همچنین فرسودگی کمتری در شیرها و وسایل دیگر ایجاد می کند . در مسیرهای طولانی برای غلبه بر اصطکاک از فشار بالاتر استفاده می شود. آبی که برای تغذیه دیگ بخار استفاده می شود باید بدون سختی بوده وهمچنین با افزودن مواد شیمیایی احیا کننده از خاصیت اکسیدکنندگی آن نیز جلو گیری شود . اکسیژن محلول در آب موجب زنگ زدگی سطوح فلزات داخلی به ویژه لوله ها می شود . تصفیه داخلی با افزودن دائمی مواد شیمیایی برای ته نشین کردن املاح آب و واکنش در برابر اکسیژن غیرمحلول انجام می گیرد . اکسیژن غیر محلول در آب را می توان با اضافه کردن سولفیت سدیم ، تانین یا مخلوط آنها 0 است . در ابتدای راه اندازی pmm 8 باشد . سختی آب تغذیه دیگ بخار آب مقطر / آب حداقل باید 0ph . از بین برد دیگ بخار بخشی از آن از آب خالی بوده و در بالای دیگ بخار هوا وجود دارد .
با گرم شدن آب و رسیدن به 155 درجه سانتیگراد ، بخار تولید شده هوا را به جلو به طرف وسایل مصرف کننده حرارت می راند . هوای سیستم به وسیله شیرهای هواگیر وسایل پخش حرارت از سیستم خارج و جای آن را بخار پر می کند . چون هوا از بخار در فشارهای پایین سنگین تر است ، شیرهای هواگیر در قسمت پایین وسایل پخش حرارت نصب می شود .
فشار دیگ بخار نسبتا بالا است، بنابراین در مسیر لوله خروجی دیگ بخار با استفاده از شیرهای فشارشکن ، فشار بخار را مناسب مصرف وسایل استریل (در بیمارستانها) دستگاههای هواساز ، مبدل های حرارتی ، رختشویخانه ها و غیره تنظیم می کند . دیگ بخار به دو شیر اطمینان مجهز می باشد تا اطمینان بیشتری به دست آید. همچنین بعد از دیگ بخار یک مخزن به نام مخزن تخلیه قرارداده می شود که از طریق آن قسمتی از آب سیستم را که دارای ذرات جامد زیادی باشد ، خارج کند.
کاربرد دیگ بخار ، از مهمترین کاربردهای دیگ بخار در سیستم های تهویه مطبوع را می توان استفاده از بخار برای گرمایش ساختمان ، گرمایش و رطوبت زنی هوا در دستگاه هواساز ، تامین آب گرم مصرفی و استفاده از بخار به عنوان تامین انرژی اصلی در چیلرهای جذبی نام برد . همچنین در بیمارستانها از بخار جهت استریل وسایل ، کارهای آزمایشگاهی ، تجهیزات
کاربرد دیگ بخار ، از مهمترین کاربردهای دیگ بخار در سیستم های تهویه مطبوع را می توان استفاده از بخار برای گرمایش ساختمان ، گرمایش و رطوبت زنی هوا در دستگاه هواساز ، تامین آب گرم مصرفی و استفاده از بخار به عنوان تامین انرژی اصلی در چیلرهای جذبی نام برد . همچنین در بیمارستانها از بخار جهت استریل وسایل ، کارهای آزمایشگاهی ، تجهیزات
آشپزخانه ، رختشویخانه و غیره استفاده می شود . علت اصلی استفاده از دیگ بخار در تهویه مطبوع ظرفیت بالای بخار در انتقال انرژی گرمایی از دیگ بخار نقاط مختلف است . حرارت منتقل شونده به وسیله هر کیلوگرم بخار حدود 50 برابر حرارتی است که یک کیلوگرم آب در سیستم حرارت مرکزی با آب گرم منتقل می کند.
گرمایش ساختمان با بخار خروجی دیگ بخار می تواند به روش مستقیم و یا روش غیرمستقیم انجام شود . در روش مستقیم که بیشتر در ساختمان های صنعتی معمول است ، به عنوان یک سیال انتقال دهنده انرژی مستقیما وارد مبدل های حرارتی مانند یونیت هیتر ، کنوکنور ، فن کوئل و هواساز شده و گرمای خود را به فضای اتاق یا جریان هوای وارد شونده به اتاق می دهد. در روش غیرمستقیم که در بسیاری از ساختمان های بزرگ و بیمارستان ها به علت نیاز به تولید بخار از دیگ بخار برای چیلرهای جذبی یا تجهیزات دیگر استفاده می شود ، بخار مستقیما از دیگ بخار وارد وسایل پخش حرارت نشده بلکه آب گرم مورد نیاز آنها را تامین می کند. در این سیستم در هواساز می توان از بخار یا آب گرم تولید شده در مبدل ها استفاده کرد.
از مزایای مهم سیستم گرمایش مستقیم با بخار نسبت به سیستم آبگرم ، عدم نیاز به نیروی خارجی مانند پمپ برای جریان بخار در شبکه ، امکان استفاده در ساختمان های بلند بدون نیاز به ایجاد فشار اضافی وپمپاژ و توزیع دمای یکنواخت در سیستم وغیره می باشد . از معایب سیستم گرمایش مستقیم با بخار ، داغ شدن سطوح وسایل پخش
حرارت و امکان تولید صدای سوت در بعضی مقاطع مسیر عبور بخار ( بویژه در سیستم های فشار بالا ) می باشد . به علاوه ، به طور کلی سیستم های بخار بسیار پیچیده تر از سیستم های آب گرم بوده ونیاز به نگهداری واطلاعات تخصصی بیشتر دارند.
در سیستم های تهویه مطبوع برای تولید بخار معمولا از دیگ های فولادی استفاده می شود. دیگ های فولادی که می تواند فشارهای نسبتا بالا را تحمل کند به دو گروه تقسیم بندی می شوند: دیگ بخار که از داخل لوله های آنها گازهای داغ احتراقی عبور می کند و آب در خارج از لوله قراردارد . (شکل 1) و دیگ بخار که در داخل لوله های آنها آب و در خارج از لوله ها گازهای داغ حاصل از احتراق قرار می گیرد.
در تهویه مطبوع اغلب از دیگ بخار گروه دوم استفاده می شود . اجزاء مهم دیگ بخار معمولا عبارت است از : کوره یا محفظه احتراق ، لوله های عبور آب یا گازهای حاصل از احتراق ، مشعل ، پمپ آب تغذیه دیگ ، شیر یکطرفه آب تغذیه دیگ ، شیر تخلیه ، شیرهای اطمینان ، درب جلو ، شیر اصلی بخار ، آب نما ، شیر فشار شکن ، درب عقب ، فلنج دودکش ، تابلو برق ، شاسی ، جعبه دود جلو ، جعبه دود عقب و غیره .
بخار به شکل های مختلف تولید می شود : بخار اشباع بخاری است که در مجاورت آب تولید می شود ، بخار مرطوب بخاری است که با خود قطرات آب را حمل می کند ، بخار اشباع خشک بخاری است در دمای 155 درجه سانتیگراد که حاوی هیچ مقدار از قطرات آزاد آب نباشد.) این حالت ایده ال از بخار است که در عمل تقریبا وجود ندارد (بخار فوق گرم (سوپر هیت) بخاری است که بعد از ترک دیگ بخار مولد آن ، حرارت دیده باشد. بخار در فشارهای پایین دارای گرمای نهان بیشتری به حالت فشار بالاست .
بخار با فشار پایین تولید صدای کمتر کرده و همچنین فرسودگی کمتری در شیرها و وسایل دیگر ایجاد می کند . در مسیرهای طولانی برای غلبه بر اصطکاک از فشار بالاتر استفاده می شود. آبی که برای تغذیه دیگ بخار استفاده می شود باید بدون سختی بوده وهمچنین با افزودن مواد شیمیایی احیا کننده از خاصیت اکسیدکنندگی آن نیز جلو گیری شود . اکسیژن محلول در آب موجب زنگ زدگی سطوح فلزات داخلی به ویژه لوله ها می شود . تصفیه داخلی با افزودن دائمی مواد شیمیایی برای ته نشین کردن املاح آب و واکنش در برابر اکسیژن غیرمحلول انجام می گیرد . اکسیژن غیر محلول در آب را می توان با اضافه کردن سولفیت سدیم ، تانین یا مخلوط آنها 0 است . در ابتدای راه اندازی pmm 8 باشد . سختی آب تغذیه دیگ بخار آب مقطر / آب حداقل باید 0ph . از بین برد دیگ بخار بخشی از آن از آب خالی بوده و در بالای دیگ بخار هوا وجود دارد .
با گرم شدن آب و رسیدن به 155 درجه سانتیگراد ، بخار تولید شده هوا را به جلو به طرف وسایل مصرف کننده حرارت می راند . هوای سیستم به وسیله شیرهای هواگیر وسایل پخش حرارت از سیستم خارج و جای آن را بخار پر می کند . چون هوا از بخار در فشارهای پایین سنگین تر است ، شیرهای هواگیر در قسمت پایین وسایل پخش حرارت نصب می شود .
فشار دیگ بخار نسبتا بالا است، بنابراین در مسیر لوله خروجی دیگ بخار با استفاده از شیرهای فشارشکن ، فشار بخار را مناسب مصرف وسایل استریل (در بیمارستانها) دستگاههای هواساز ، مبدل های حرارتی ، رختشویخانه ها و غیره تنظیم می کند . دیگ بخار به دو شیر اطمینان مجهز می باشد تا اطمینان بیشتری به دست آید. همچنین بعد از دیگ بخار یک مخزن به نام مخزن تخلیه قرارداده می شود که از طریق آن قسمتی از آب سیستم را که دارای ذرات جامد زیادی باشد ، خارج کند.