کوره دیگ بخار در جایی قرار دارد که سوخت و هوا با هم مشتعل می شوند. ترکیب سوخت و هوا با استفاده از آتش زا باعث مشتعل شدن می شود و این جایی است که شعله های آتش زبانه می کشد.
انواع دیگ بخار صنعتی
دیگ بخار فایرتیوب (Fire Tube) یا لوله آتشی
از اصول مهم این طرح همانطور که در اسم آن نهفته شده است این می باشد که هوای گرم شده در اثر سوختن مشعل از داخل لوله هایی که درون منبع آب قرار دارند عبور داده می شود و بدین طریق آب منبع گرم شده و به بخار تبدیل می شود. سطح حرارتی به نحوی در نظر گرفته می شود که مسیر عبور حرارت حاصل از گازهای داغ مشعل در لوله های مخصوص در پاس ۲ و پاس ۳ قرار گرفته است.
این لوله ها از نقش بسزایی در انتقال حرارت به آب داخل بویلر برخوردار می باشند و لذا این نوع بویلر های بخار به نوع لوله آتشی نام گذاری می گردند.
دیگ بخار واترتیوب (Water Tube) یا لوله آبی
این نوع از دیگ های بخار به گونه ای طراحی می گردد که آب داخل لوله های مخصوص که تامین کننده سطح حرارتی بویلر می باشند وارد می گردد و بلعکس طرح فایرتیوب در اینجا ما آب را درون لوله ها داریم و حرارت اطراف لوله دمیده می شود. در این طرح به دلیل بالارفتن توانایی تحمل فشار دیگ بخار، در موارد تولید بویلرهای نیروگاهی که نیاز به فشارهای بالا می باشد مورد استفاده قرار می گیرد.
انتخاب نوع دیگ بخار نیز بسته به اینکه در کاربرد مورد نیاز چه موارد فنی مطرح می باشند از قبیل اینکه چقدر بخار مورد نیاز است؟ فشار بخار خروجی چقدر باید باشد؟ فضای قرار گیری بویلر چقدر است ؟ و … بسیار متفاوت می باشند که مهندسین طراح در صنایع مختلف با آن سروکار دارند
انواع بویلر فایرتیوب بر اساس شکل انتهای کوره:
دیگ بخار لوله آتشی بر اساس نوع انتهای کوره به دسته بندی زیر تقسیم می شوند.
بویلر لوله آتشی عقب تر (Wet back)
بویلر لوله آتشی عقب خشک (Dry back)
گاز های داغ حاصل شده از مشعل در بویلر های لوله آتشی عقب تر پس از طی مسیر، در فضای پشت کوره در یک محفظه با قطر بزرگتر قرار گرفته و علاوه بر انتقال حرارت با آن قسمت از محفظه که با آب در تماس است وارد پاس دوم لوله می شود. در این حالت به دلیل چرخش گاز ها در فضایی که با آب در تماس است راندمان افزایش می یابد. همچنین به دلیل وجود آب در محفظه تنش حرارتی کمتری به لوله ها وارد شده که عمر مفید دیگ بخار را افزایش می دهد.
از سوی دیگر در بویلرهای عقب خشک، انتهای کوره در خارج از درام قرار گرفته و گاز با درجه حرارت بالا تری وارد لوله های پس بعدی می شود. این روش به دلیل تماس کمتر آب با قسمت های گرم از راندمان پایین تری برخوردار است. همچنین به دلیل قرار نگرفتن در آب تنش حرارتی در آن کنترل نشده و ممکن است به لوله های آسیب وارد شود.
لذا برای اطمینان از بالا رفتن طول عمر لوله ها تعمیر نگهداری از این سیستم ها به مراتب مهم تر و همچنین در فاصله زمانی نزدیک تر باید انجام شود.
کوره دیگ بخار در جایی قرار دارد که سوخت و هوا با هم مشتعل می شوند. ترکیب سوخت و هوا با استفاده از آتش زا باعث مشتعل شدن می شود و این جایی است که شعله های آتش زبانه می کشد.
انواع دیگ بخار صنعتی
دیگ بخار فایرتیوب (Fire Tube) یا لوله آتشی
از اصول مهم این طرح همانطور که در اسم آن نهفته شده است این می باشد که هوای گرم شده در اثر سوختن مشعل از داخل لوله هایی که درون منبع آب قرار دارند عبور داده می شود و بدین طریق آب منبع گرم شده و به بخار تبدیل می شود. سطح حرارتی به نحوی در نظر گرفته می شود که مسیر عبور حرارت حاصل از گازهای داغ مشعل در لوله های مخصوص در پاس ۲ و پاس ۳ قرار گرفته است.
این لوله ها از نقش بسزایی در انتقال حرارت به آب داخل بویلر برخوردار می باشند و لذا این نوع بویلر های بخار به نوع لوله آتشی نام گذاری می گردند.
دیگ بخار واترتیوب (Water Tube) یا لوله آبی
این نوع از دیگ های بخار به گونه ای طراحی می گردد که آب داخل لوله های مخصوص که تامین کننده سطح حرارتی بویلر می باشند وارد می گردد و بلعکس طرح فایرتیوب در اینجا ما آب را درون لوله ها داریم و حرارت اطراف لوله دمیده می شود. در این طرح به دلیل بالارفتن توانایی تحمل فشار دیگ بخار، در موارد تولید بویلرهای نیروگاهی که نیاز به فشارهای بالا می باشد مورد استفاده قرار می گیرد.
انتخاب نوع دیگ بخار نیز بسته به اینکه در کاربرد مورد نیاز چه موارد فنی مطرح می باشند از قبیل اینکه چقدر بخار مورد نیاز است؟ فشار بخار خروجی چقدر باید باشد؟ فضای قرار گیری بویلر چقدر است ؟ و … بسیار متفاوت می باشند که مهندسین طراح در صنایع مختلف با آن سروکار دارند
انواع بویلر فایرتیوب بر اساس شکل انتهای کوره:
دیگ بخار لوله آتشی بر اساس نوع انتهای کوره به دسته بندی زیر تقسیم می شوند.
بویلر لوله آتشی عقب تر (Wet back)
بویلر لوله آتشی عقب خشک (Dry back)
گاز های داغ حاصل شده از مشعل در بویلر های لوله آتشی عقب تر پس از طی مسیر، در فضای پشت کوره در یک محفظه با قطر بزرگتر قرار گرفته و علاوه بر انتقال حرارت با آن قسمت از محفظه که با آب در تماس است وارد پاس دوم لوله می شود. در این حالت به دلیل چرخش گاز ها در فضایی که با آب در تماس است راندمان افزایش می یابد. همچنین به دلیل وجود آب در محفظه تنش حرارتی کمتری به لوله ها وارد شده که عمر مفید دیگ بخار را افزایش می دهد.
از سوی دیگر در بویلرهای عقب خشک، انتهای کوره در خارج از درام قرار گرفته و گاز با درجه حرارت بالا تری وارد لوله های پس بعدی می شود. این روش به دلیل تماس کمتر آب با قسمت های گرم از راندمان پایین تری برخوردار است. همچنین به دلیل قرار نگرفتن در آب تنش حرارتی در آن کنترل نشده و ممکن است به لوله های آسیب وارد شود.
لذا برای اطمینان از بالا رفتن طول عمر لوله ها تعمیر نگهداری از این سیستم ها به مراتب مهم تر و همچنین در فاصله زمانی نزدیک تر باید انجام شود.