جدول رابطه فشار کارکردی و دمای بخار خروجی بویلر

 این  جدول ترمودینامیک است.

این جدول بیان می کند که در بویلرهای بخار اشباع در هر فشار کارکردی دمای بخار خروجی از دیگ چه مقدار باید باشد. مثلا در فشار ۸ بار دمای خروجی دیگ  ۱۷۵ درجه سانتیگراد می شود.

همانطور که می دانید آب جهت تبدیل شدن به بخار دمای خود را از دود درون لوله ها می گیرد و هر سیال زمانی می تواند انتقال حرارت انجام دهد که دمایش بالاتر از سیال مجاور باشد.

وقتی نان داغی را در دست می گیرید این نان است که دست شما را داغ می کند و وقتی یخی را در دست می گیرید این دست شماست که یخ را گرم می کند. پس در بویلر بخار این دود است که آب را گرم می کند لذا باید دمای آن بالاتر از دمای بخار دیگ باشد.

دمای دودکش دیگ بخار چقدر باید باشد؟

دود در دیگ با فشار ۸ بار حداقل باید دمای  ۱۷۵ درجه سانتیگراد داشته باشد. اما با توجه به اینکه  راندمان بویلرها عمدتا و خوش بینانه در محدوده ۸۰ درصد می باشد لذا دمای دود خروجی از دودکش دیگ ها ۲۵ تا ۴۰ درجه در دیگ های عالی حداقل ۵۰ درجه تا ۸۰ درجه  در دیگ های خوب و ۹۰ تا ۱۵۰ درجه در دیگ های متوسط بالاتر از دمای بخار اشباع دیگ می باشد.

با توضیحات فوق فکر می کنم کاملا مشخص گردید که چرا ترموستات دودکش آن کارخانه خراب می باشد.

توصیه می گردد همواره از صحت عملکرد ترمومترها و یا ترموستات های دودکش های بویلرهای بخار خود اطمینان حاصل کنید. زیرا یکی از هشدارهای تریپ یا خاموشی بویلر همواره از ترموستات دودکش باید صادر شود. به عبارتی وقتی سطح آب درون دیگ های بخار کاهش یافت و لول سوئیچ دیگ دستور روشن شدن پمپ را نداد و سطح آب پایین تر از سطح لوله ها آمد اولین سیستم کنترلی که باید دستور خاموش شدن مشعل را بدهد ترموستات دودکش است. حالا فرض کنید ترموستات دودکش شما خراب باشد و یا خطا نشان دهد. لول سوئیج درست کار نکند پس سطح آب پایین آمده و دیگ خواهد سوخت.

خصوصیات مهم آب تغذیه دیگ بخار و بویلرهای بخار چیست؟

آب نسبت به مواد معدنی رایج دیگر گرمای بیشتری را جهت افزایش درجه حرارت جذب می کند. بخار قادر به صرف مقادیر زیادی از گرما می باشد که این خواص منحصر به فرد آب، آن را تبدیل به یک ماده خام ایده آل برای گرمایش و فرآیند های تولید نیرو کرده است. لذا بررسی خصوصیات آب تغذیه دیگ بخار برای افزایش راندمان امری حیاتی است.

آب تغذیه دیگ بخار

همه آب های طبیعی حاوی مقادیر متفاوتی از مواد محلول و معلق و گازهای محلول می باشند. مقدار مواد معدنی محلول موجود در آب دارای رنج متفاوت از g/l 30 در آب دریا و میزان mg/l0.005 تا mg/l1500 در منابع آب شیرین می باشد.

از آنجایی که ناخالصی های موجود در آب باعث ایجاد مشکلات در دیگ های بخار (بویلر) می شود، باید به کیفیت آبی که برای تولید بخار استفاده می شود دقیقاً توجه شود.

میزان ناخالصی های موجود در آب تغذیه دیگ بخار باید به گونه ای باشد که بتواند به تعداد دفعات معقولی بدون گذر از محدودیت های خاصی که جهت طراحی بویلرها در نظر گرفته شده است تغلیظ شود.

اگر آب ورودی مطابق با استانداردها و خواص مورد نیاز نباشد، باید جهت حذف این ناخالصی ها تصفیه شود.

با توجه به اینکه تصفیه شیمیایی در درون بویلر قادر به مقابله کردن و بی اثرسازی ناخالصی ها می باشد، نیاز به حذف کامل کلیه ناخالصی های موجود در آب در کلیه موارد نمی باشد.

خلوص آب تغذیه دیگ بخار

خلوص آب تغذیه دیگ بخار شامل، میزان و ماهیت ناخالصی ها می باشد:

برخی از ناخالصی ها مانند سختی، آهن و سیلیس نیاز به توجه بیشتری نسبت به سایر املاح مثلا ًنمک های سدیم دارند. درجه خلوص آب تغذیه مورد نیاز توسط شرایط طراحی بویلر (فشار طراحی، نرخ انتقال حرارت و غیره) محدود می شود.

بنابراین میزان خلوص مورد نیاز می تواند به طور گسترده ای متفاوت باشد. یک بویلر فشار پایین معمولاً می تواند آب خوراک با سختی بالا را تحمل کند. در حالی که در برخی از بویلرهای مدرن با فشار بالا، کلیه ناخالصی های موجود در آب تقریباً باید حذف گردد.

محدوده نسبتاً گسترده ای می تواند به عنوان حداکثر میزان مواد قلیایی، نمک، سیلیس، فسفات و غیره، در رابطه با فشار کار ارائه شود.

سطوح حداکثر واقعی باید توسط سازندگان بویلر ارائه شود، که پایه طراحی مشخصات بویلر درخواستی خواهد بود.