در مشعل های گازی سیستم سوخت رسانی باید کامل و آببندی و شامل شیر مخصوص گاز – فیلتر – گاورنر – دوشیربرقی – شلینگ مطمئن و تانخورده و صاف باشد و مشعل تراز نصب شود.
مهمترین مسئله در سیستم تاسیساتی انتخاب صحیح مشعل می باشد که برای سیستم های حرارت مرکزی طراحی شده باشد و دارای شرایط ایمنی و استفاده بهینه از انرژی صرفه جویی در مصرف سوخت و کاهش گازهای آلاینده محیط زیست و بدون دود باشد. متاسفانه برخی مشعلهای صنعتی و کوره با شعله باز که مخصوص کوره های صنعتی یا آجرپزی با سرعت محصولات احتراق بالا و درجه حرارت بیش از °c600 و غیر قابل تنظیم می باشد. نادانسته در بازار عرضه و در دیگ های حرارتی مورد استفاده قرار می گیرد که ایجاد مشکلاتی بشرح زیر در سیستم می نماید.
شعله در دیگ های حرارتی بایستی بطور موازی در داخل کوره دیگ باشد و از تمرکز نوک شعله قوی روی بدنه دیگ اجتناب گردد. تمرکز شعله روی قسمت خاصی از بدنه دیگ باعث می گردد که درجه حرارت آب در قسمت تمرکز شعله به مرحله جوش رسیده و بی کربناتها و نمکهای محلول در آب در این قسمت داغ بصورت کریستالهای سخت فاقد شکل منظم روی این سطوح داغ رسوب کند که معمولا کانال عبور آب سقف دیگر در قسمت تمرکز شعله است و بتدیج مسیر عبور آب تنگتر و بالاخره مسدود گردد. انسداد مسیر عبور آب در اثر تمرکز شعله مشعل در این قسمت درجه حرارت این قسمت را به دلیل عدم امکان تبادل و عبور آب و تمرکز شعله تا 1000 درجه بالا برده و باعث سرخ شدن پره، سوختن و تنش حرارتی و ترک و پارگی دیگ می شود.
در مشعلهایی که امکان تنظیم شعله و سرعت آن بطور موازی در داخل کوره دیگ را دارند هوا و گازهای داغ از کانال های رفت و برگشت دیگ عبور و دیگ بطور یکنواخت گرم و از ایجاد نقطه داغ و رسوب مقطعی در دیگ جلوگیری و چنانچه سختی آب نیز بالا نباشد یا در سیستم سختی گیر با کارکرد مرتب وجود داشته باشد، دیگ عمر بسیار طولانی خواهد داشت.
مشعل های دیگ های حرارتی برای درجه حرارت های بیشتر از 600 درجه سانتیگراد توصیه نمی گردند در جایی که مشعل های کوره برای درجه حرارت های بالاتر مورد استفاده قرار می گیردند و سرعت محصولات احتراق در دهانه مشعل های دیگ بمراتب کمتر از مشعل های کوره است و بمنظور یکنواختی و افزایش ماندگاری حرارت و سرعت گازهای حاصل از احتراق و راندمان مطلوب شعله باید قابل تنظیم باشد.
شکل شعله در مشعل های کوره بصورت پخش و باز و در مشعل های دیگ برای تامین شعله موازی شعله پوش مشعل تخم مرغی یا لبه های آن به داخل جمع شده است و لوله سخت رسان به نازل امکان تنظیم عقب و جلو جهت موازی کردن شعله را دارا می باشد.
در مشعلهای گازوئیلی زاویه نازل جهت جمع کردن شعله حتی الامکان 30 درجه و از نوع S (شعله جمع) باشد و از استفاده نازل نوع 60 درجه و H (شعله تو خالی که رینگ خارج را گرم می کند) که مخصوص کوره های صنعتی است جدا پرهیز نمائید.
طول شعله موازی در داخل دیگ با رگلاژ شیر یا پمپ طوری تنظیم شود که حدودا بعد از 4/3 طول دیگ قطع شود.
میزان مخلوط هوا و سوخت طوری تنظیم گردد که هیچگونه بوی نامطبوع از دریچه بازدید داخل دیگ بیرون نباید و چناچنه امکان دارد با دستگاه گاز، خروجی از دودکش را کنترل نمائید. میزان CO خروجی از دودکش ناشی از سوخت گاز نباید از %4 یا 400 ppm بیشتر باشد.
در مشعل های گازی سیستم سوخت رسانی باید کامل و آببندی و شامل شیر مخصوص گاز – فیلتر – گاورنر – دوشیربرقی – شلینگ مطمئن و تانخورده و صاف باشد و مشعل تراز نصب شود.
در مشعل های گازی سیستم سوخت رسانی باید کامل و آببندی و شامل شیر مخصوص گاز – فیلتر – گاورنر – دوشیربرقی – شلینگ مطمئن و تانخورده و صاف باشد و مشعل تراز نصب شود.
مهمترین مسئله در سیستم تاسیساتی انتخاب صحیح مشعل می باشد که برای سیستم های حرارت مرکزی طراحی شده باشد و دارای شرایط ایمنی و استفاده بهینه از انرژی صرفه جویی در مصرف سوخت و کاهش گازهای آلاینده محیط زیست و بدون دود باشد. متاسفانه برخی مشعلهای صنعتی و کوره با شعله باز که مخصوص کوره های صنعتی یا آجرپزی با سرعت محصولات احتراق بالا و درجه حرارت بیش از °c600 و غیر قابل تنظیم می باشد. نادانسته در بازار عرضه و در دیگ های حرارتی مورد استفاده قرار می گیرد که ایجاد مشکلاتی بشرح زیر در سیستم می نماید.
شعله در دیگ های حرارتی بایستی بطور موازی در داخل کوره دیگ باشد و از تمرکز نوک شعله قوی روی بدنه دیگ اجتناب گردد. تمرکز شعله روی قسمت خاصی از بدنه دیگ باعث می گردد که درجه حرارت آب در قسمت تمرکز شعله به مرحله جوش رسیده و بی کربناتها و نمکهای محلول در آب در این قسمت داغ بصورت کریستالهای سخت فاقد شکل منظم روی این سطوح داغ رسوب کند که معمولا کانال عبور آب سقف دیگر در قسمت تمرکز شعله است و بتدیج مسیر عبور آب تنگتر و بالاخره مسدود گردد. انسداد مسیر عبور آب در اثر تمرکز شعله مشعل در این قسمت درجه حرارت این قسمت را به دلیل عدم امکان تبادل و عبور آب و تمرکز شعله تا 1000 درجه بالا برده و باعث سرخ شدن پره، سوختن و تنش حرارتی و ترک و پارگی دیگ می شود.
در مشعلهایی که امکان تنظیم شعله و سرعت آن بطور موازی در داخل کوره دیگ را دارند هوا و گازهای داغ از کانال های رفت و برگشت دیگ عبور و دیگ بطور یکنواخت گرم و از ایجاد نقطه داغ و رسوب مقطعی در دیگ جلوگیری و چنانچه سختی آب نیز بالا نباشد یا در سیستم سختی گیر با کارکرد مرتب وجود داشته باشد، دیگ عمر بسیار طولانی خواهد داشت.
مشعل های دیگ های حرارتی برای درجه حرارت های بیشتر از 600 درجه سانتیگراد توصیه نمی گردند در جایی که مشعل های کوره برای درجه حرارت های بالاتر مورد استفاده قرار می گیردند و سرعت محصولات احتراق در دهانه مشعل های دیگ بمراتب کمتر از مشعل های کوره است و بمنظور یکنواختی و افزایش ماندگاری حرارت و سرعت گازهای حاصل از احتراق و راندمان مطلوب شعله باید قابل تنظیم باشد.
شکل شعله در مشعل های کوره بصورت پخش و باز و در مشعل های دیگ برای تامین شعله موازی شعله پوش مشعل تخم مرغی یا لبه های آن به داخل جمع شده است و لوله سخت رسان به نازل امکان تنظیم عقب و جلو جهت موازی کردن شعله را دارا می باشد.
در مشعلهای گازوئیلی زاویه نازل جهت جمع کردن شعله حتی الامکان 30 درجه و از نوع S (شعله جمع) باشد و از استفاده نازل نوع 60 درجه و H (شعله تو خالی که رینگ خارج را گرم می کند) که مخصوص کوره های صنعتی است جدا پرهیز نمائید.
طول شعله موازی در داخل دیگ با رگلاژ شیر یا پمپ طوری تنظیم شود که حدودا بعد از 4/3 طول دیگ قطع شود.
میزان مخلوط هوا و سوخت طوری تنظیم گردد که هیچگونه بوی نامطبوع از دریچه بازدید داخل دیگ بیرون نباید و چناچنه امکان دارد با دستگاه گاز، خروجی از دودکش را کنترل نمائید. میزان CO خروجی از دودکش ناشی از سوخت گاز نباید از %4 یا 400 ppm بیشتر باشد.
در مشعل های گازی سیستم سوخت رسانی باید کامل و آببندی و شامل شیر مخصوص گاز – فیلتر – گاورنر – دوشیربرقی – شلینگ مطمئن و تانخورده و صاف باشد و مشعل تراز نصب شود.